STP (Spanning Tree Protocol) to klasyczny protokół warstwy drugiej (L2), który zapobiega pętlom w sieciach Ethernetowych.
Po co jest STP?
- W sieci przełączanej redundancja = ryzyko pętli.
- Ramki Ethernet nie mają TTL jak pakiety IP -> pętla = broadcast storm, duże obciążenie CPU, utrata dostępności.
- STP wykrywa pętle i blokuje nadmiarowe porty, zostawiając tylko jedną ścieżkę aktywną.
Jak działa STP?
- Wybór root bridge – switch z najniższym Bridge ID (priorytet + MAC).
- Obliczanie kosztów ścieżki – każdy port ma koszt zależny od prędkości.
- Root Port (RP) – najlepsza droga do root bridge.
- Designated Port (DP) – port wybrany do przekazywania ruchu w danym segmencie.
- Blocked Port – port redundantny, blokowany, żeby uniknąć pętli.
- BPDU (Bridge Protocol Data Units) – specjalne ramki wymieniane między switchami, aby utrzymywać topologię.
Odmiany STP:
- STP (802.1D) – oryginalna wersja, konwergencja ~30–50s.
- RSTP (802.1w) – szybsza konwergencja (1–2s).
- MSTP (802.1s) – łączy wiele VLAN-ów w instancje STP, redukując zużycie zasobów.
- PVST/PVST+ (Cisco) – osobna instancja STP na każdy VLAN.