LACP (Link Aggregation Control Protocol) to protokół zdefiniowany w standardzie IEEE 802.1AX (dawniej 802.3ad), który służy do automatycznego zestawiania i zarządzania grupami łączy fizycznych łączonych w port-channel (EtherChannel, LAG – Link Aggregation Group).
Główne cechy:
- Łączenie wielu fizycznych interfejsów w jeden logiczny – zwiększa przepustowość i zapewnia redundancję.
- LACP dynamicznie negocjuje, które porty mogą wejść do grupy i kontroluje ich stan.
- Działa w warstwie 2 (Ethernet).
- Maksymalnie do 16 portów w grupie (zwykle 8 aktywnych + 8 standby, zależnie od sprzętu).
- Wspierany w przełącznikach, routerach, serwerach (np. Linux bonding mode 4, Windows NIC Teaming).
Tryby LACP:
- Active – aktywnie wysyła ramki LACP, próbuje zestawić połączenie.
- Passive – odpowiada tylko na ramki LACP, sam inicjacji nie robi.
- Do działania LACP potrzebne jest minimum: jeden port Active + drugi Active/Passive.
Zalety:
- Load balancing – ruch może być rozkładany po wielu fizycznych łączach (hashing np. po MAC, IP, portach TCP/UDP).
- Redundancja – w razie awarii jednego portu, reszta dalej działa.
- Elastyczność – można dynamicznie dodawać/usuwać porty.
- Standaryzacja – działa między urządzeniami różnych producentów (w przeciwieństwie do statycznego port-channel, który wymaga ręcznej konfiguracji).
Przykłady zastosowania:
- Serwer <-> switch (więcej przepustowości dla serwera).
- Switch <-> switch (trunk LACP zamiast pojedynczego łącza).
- Router/firewall <-> switch (redundancja i większe pasmo).
Przykład konfiguracji LACP w EXOS:
Tworzenie agregacji portów (LAG) między switchami
SW1:
configure sharing 1:1 grouping 1:1,1:2 lacpSW2:
configure sharing 1:1 grouping 1:1,1:2 lacpSprawdzenie statusu
show ports sharing